‘Loslaten’, wie heeft er geen ervaring mee?
Het woord viel tijdens het overleg met de redacteur van de uitgever van mijn nieuwe boek: SpellingProf, een passende spellingdidactiek voor iedereen.
Het gesprek eindigde even daarna en in gedachte zette ik de gemaakte afspraken nog even op een rijtje.
Steeds kwam weer dat woord ‘loslaten’ naar boven. Typisch dat ik van dat hele gesprek dat woord hoor nagalmen.
Herkenbaar?
‘Loslaten’, het begint al bij de geboorte van je kind of nog eerder toen jezelf geboren werd.
Loslaten: bij de eerste zelfstandige stapjes, erop vertrouwend dat het wankele evenwicht voldoende balans biedt.
Loslaten: die eerste ochtend op de peuterspeelzaal, de basisschool, verhuizen, studeren in een stad ver weg…
Alle mijlpalen in een mensenleven passeerden zomaar de revue. De ene droevig en de andere vol geluk.
Ben ik de enige die moeite heeft met loslaten?
Want, dat loslaten bleef niet beperkt tot privézaken.
Ook in mijn werk merk(te) ik dat ik de neiging om nog eens te informeren of alles nu naar wens verloopt, de klacht verleden tijd, de schoolprestaties verbeteren of het zelfvertrouwen toeneemt.
Vandaag die wat plagerig bedoelde terloopse opmerking van die zorgvuldige redacteur.
We overlegden over het lettertype, de kleur, vormgeving, hoe het zo goed mogelijk en ook (niet geheel onbelangrijk) vanuit commercieel oogpunt aantrekkelijk op de markt zou worden gebracht. De redactionele expertise begint steeds meer invloed te krijgen en tegelijkertijd wordt mijn invloed langzaamaan minder.
Gelukkig, er komen nog twee terugkoppelingen en dan?
Loslaten…
SpellingProf een passende spellingdidactiek loopt als een rode draad door alle schoolvakken en stimuleert lezen.
https://www.spellingprof.nl/spellingprof-in-boekvorm/
Meer van deze auteur lezen?