Spreek Nederlands met me!
“Praat Nederlands met me!” een veel terugkomend zinnetje in het bekende liedje van Kenny B. Een zin ook uit míjn hart gegrepen, want wat is er toch met ons Nederlanders aan de hand? Schamen we ons soms voor onze moedertaal? Waarom hebben we “meetings, kids, zeggen we Oh my God of anyway?” Wat is er mis aan onze moedertaal?
Al heel lang gaat het niet goed met onze moedertaal:
- Hij is beter dan mij (He is better than me)
- Jullie zijn groter als ons ( you are bigger than us)
- Hij deed wandelen (huh? In het Engels toch: he walked, maar wel did he walk?)
- Hun zeggen…… ( They say? Hé… de verkéérde vertaling?)
Een paar voorbeelden waarbij het soms lijkt of we vanuit het Engels vertaald onze taal gaan spreken, maar dan soms toch een beetje raar…!
De nonchalance in de taal zoals:
“Ik irriteer me aan”, spreekwoorden die rammelen en was het nou “op het begin, in het begin of aan het begin?” Tja… zo weinig aandacht voor wat ons bindt!
Trots zijn op je vaderland, je moedertaal, typisch Nederlandse tradities, onze cultuur….
Enkele jaren geleden was ik in Peru. Een fascinerend land en… straatarm. Hetgeen me tot nu toe het meest is bijgebleven, was de gedeelde trots voor hun land en cultuur. Arm en rijk… het was wat iedereen verbond evenals de dagelijkse taal. Officieel het Spaans….. maar veel bewoners spreken ook nog minstens een van de oorspronkelijke Indiaanse talen het Quechua of het Aymara. Ze zijn daar trots op en tónen dat!
Engels antwoorden als iemand met een accent spreekt of duidelijk niet uit de hoofdstad komt!
Spreek toch gewoon Nederlands met me! Dit overkwam mijzèlf toen ik een dagje Amsterdam deed. Van origine ben ik logopedist, spreek al een aantal jaren kranten en tijdschriften in… Ik bedoel maar…. die twee zijn toch niet te rijmen met een Engelstalige reactie van een Amsterdamse landgenoot? Alleen omdat ik niet de hoofdstedelijke klanken gebruik?
De 10 moeilijkste Nederlandse tongbrekers voor mensen die graag onze taal willen leren volgens De Stichting Kinderpostzegel
- Vogelverschrikker
- Lieveheersbeestje
- Afstandsbediening
- Perforator
- Lantaarnpaal
- Schaduw
- Misschien
- Vergeet-me-nietje
- Juf
- Gefeliciteerd
- En een toegift: … in een van mijn lessen NT2 bleek “huisartsenpost” ook vreselijk moeilijk. Van wíe gaan ze deze woorden leren als wíj allemaal zo nodig Engels moeten spreken?
“Ga je met mij in Néderland Éngels spreken? Waarom verhuis je dan niet “gewoon naar Engeland?”
Deze wanhopige reactie hoorde ik één van mijn cursisten NT2 vertellen. Hij beklaagde zich dat hij niet de káns krijgt om Nederlands te spreken met Nederlanders! Hoe zou jíj je voelen als je je stinkende best doet om een taal te leren en men reageert consequent in een andere taal? Zo leer je die taal toch nóóit?
Hoe reageer jíj als iemand ònze moedertaal leert?
Of: welke typisch Nederlandse woorden zou jíj je buitenlandse buren, collega’s of vrienden willen leren?
Weet jij wat typisch Nederlands is? https://www.nederlandvoorbeginners.info/typisch-nederlands/
Wil je meer blogs over Nederlands of meer informatie over de NT2 lessen van DLV? https://www.dutchlessonveldhoven.nl https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/moedertaal-dringt-door-in-de-tweede-taal/
Ja, helaas taalverloedering vindt al heel lang plaats :-(. Maar ik zie niet helemaal de Engelse vertaling. Als je vertaalt dan kom je toch gewoon op correct Nederlands uit? They is Zij, anders was het Their. “Als ons” vs “than us”? Dan had het “dan ons” moeten zijn. Maar goed, voor de rest ben ik het wel eens met je. Ik denk alleen ook dat Nederlanders vaak behulpzaam proberen te zijn door Engels te praten. Maar het helpt de ander inderdaad niet, als ze de taal proberen te leren……
Dank je voor je aandacht en tijd om het te lezen en te reageren, Jocelyn! De behulpzaamheid zal zeker de reden zijn net als de vaak gehoorde beleefdheid om mensen bij een gesprek te betrekken. Vraag is… hoevèr ga je daarin en het stimuleert niet om een taal te leren. En inderdaad: they zou correct vertaald zíj moeten zijn, maar….een groot percentage Nederlanders zegt inmiddels hún zoals normaal in de combinatie hun taal, hun jas. Ook bij de andere voorbeelden zie je een mix van letterlijke vertaling uit het Engels en slordig Nederlands. Tijdens NT2 lessen komen daar geregeld opmerkingen over van cursisten die hierdoor gaan twijfelen. “Waarom hoor ik ( zie voorbeelden) en leer ik tijdens de lessen bijvoorbeeld hij is beter DAN IK, groter DAN WIJ?”
En…. deze slordige taalconstructies zijn te horen van laag tot hoog opgeleid!
Ja, dat je het op alle niveaus hoort vind ik wel erg. En dan wordt er gezegd “ze begrijpen toch wat ik bedoel”….
Wij wonen op enkele kilometer van de Franse taalgrens. Heel veel Franstaligen doen hier ook hun best om Nederlands te spreken. Toch zijn er inderdaad Vlamingen die hen in het Frans antwoorden.
Waarom doen mensen dat toch, vraag ik me dan af. Die Fransen in jouw voorbeeld doen dan zó hun best. Wat is er mooier dan te reageren met een “dank je dat je mijn taal spreekt!” en zelf langzaam en duidelijk te praten?
Een gefrustreerde Duitstalige cursist vertelde me ooit dat hij antwoord kreeg in een zin beginnend in het Duits en eindigend in het Engels. Hij heeft dankzij zijn consequente reactie: “Nee, alleen Nederlands tegen me praten, mensen in zijn omgeving opgevoed en creëerde zo veel gratis oefenmomenten in de Nederlandse taal!
Ik maakte hetzelfde wel eens mee in Spanje toen ik de taal al behoorlijk beheerste. Ik kreeg dan vaak antwoord in – niet al te geweldig – Engels. Ik heb een keer (nota bene in een boekhandel waar ik wat boeken over Spaanse literatuurgeschiedens wilde kopen) iets in het Spaans geantwoord als “luister eens ik begrijp best dat je je Engels in de praktijk wilt brengen en dat is ook hard nodig, want zo geweldig is het niet maar op de eerste plaats zijn we hier in Spanje en bovendien is mijn Spaans beter dan jouw Engels dus ik wil je toch vragen om Spaans met me te praten, anders haal ik mijn boeken ergens anders”. Het probleem is alleen dat je dan je doeltaal wel zodanig moet beheersen dat je niet gedwongen wordt om toch weer op Engels terug te vallen als het moeilijk wordt.
Bedankt voor het delen van je ervaring!
Ja, ik herken dat ook in Spanje, maar ervaar het er (nog) niet als storend. Er zijn veel positieve ( verraste) reacties als je moeite doet om in hun moedertaal te spreken. Als je dan ook nog vraagt om te helpen bijvoorbeeld door langzaam te spreken en te corrigeren, zijn ze er zeker toe bereid. In Nederland is het m.i. te ver doorgeschoten wat betreft het te pas en te onpas Engels spreken.