Verplicht boek voor pabostudenten en onderwijsgevenden.

vanzelfsprekend,

net zoals een

goede sfeer

   Logopedische hulp en Dutch Lesson Veldhoven

Spraakafzien is veel méér dan liplezen. Het is net als een hoortoestel niet zaligmakend. Het gaat om de versterkende combinatie van een goed aangepast hoortoestel en de training spraakafzien.  Zó krijg je een ‘optelsom’ van 1+1= 3! Je leert technieken, krijgt allerlei praktische tips. Je goed horende omgeving heeft hierin een belangrijke taak en wordt erbij betrokken!

Over mij

Ik ben opgeleid als logopedist, docent-logopedie en heb
zowel gewerkt met kinderen vanaf 2 jaar als met volwassenen
tot 80+, patiënten en studenten.
Mijn werkervaring heb ik opgedaan als:

• logopedist in het speciaal onderwijs (mytylschool)
• docent stem en uitspraak HBO- Opleiding Logopedie
• praktijkbegeleiding van studenten logopedie
• praktijkhouder/logopedist in mijn logopediepraktijk
• NT2-trainer bij Dutch Lesson Veldhoven

 

Blog

Je práát Nederlands na de cursus als je persoonlijke situaties gebruikt!

Je práát Nederlands na die cursus!

Hoe leer je Nederlands als je volwassen bent?

 Nederlands leren is net als Keulen en Aken. Die zijn ook niet op één dag gebouwd! Welke taal leer je dan wel zo snel?  Geen énkele taal! Maar….

  • Van fouten maken, leer je!
  • Er samen eens om kunnen lachen, daar leer je véél van!
  • Vrolijk mogen blunderen, wetend dat elke poging om in die moeilijke andere taal te spreken een stap voorwaarts is.
  • Het zijn de onmisbare stappen op weg naar beheersing van een nieuwe taal.                                                                                

Nederlands leren in hoeveel tijd?

“Kan ik na deze eerste cursus al net zo goed praten als jij?”, vroeg de buitenlandse werknemer aan zijn landgenoot. “Ho, ho…. “, reageerde die lachend, “Ik woon wèl al meer dan 20 jaar in Nederland. Het is niet realistisch om dat na één cursus te verwachten! Het heeft wel wat méér tijd en oefening nodig”. Het teleurgestelde gezicht ziend, vervolgde ze: “maar….. bij de cursussen bij déze mevrouw práát je ook echt al na een eerste cursus!” Een mooi en onverwacht compliment voor mij, maar ook erg stimulerend voor hem!

“Geef ze maar flink veel spreekbeurten, dat moesten wij ook toen we Engels leerden op school”

Dit adviseerde de HR medewerkster in een ander bedrijf in aanwezigheid van mijn toekomstige hoogopgeleide cursisten. Met een kwinkslag en een lachje plaagde ze nog even lekker verder! Oei! Ik zag ze bijna “bevriezen” evenals hun aanvankelijke enthousiasme. Onwillekeurig zag ik beelden van een leraar die bij elke hapering “Deutsch bitte” riep, alsof wij leerlingen dat zèlf ook niet dolgraag wilden. Ik heb járenlang in het buitenland niet durven praten, bang om fouten te maken!

Het opgelegde móeten en perfectie eisen?

Niet mijn stijl? Nee, want je praat pas Nederlands na de cursus als je je veilig voelt en als je persoonlijke situaties gebruikt! Als je foutjes mag, nee móet maken! Plagerijtjes, grapjes? Ja, genoeg lachmomenten, maar dan wel sámen lachen!

Je práát Nederlands na de cursus als je persoonlijke situaties gebruikt!

  • Een voorzetsel oefening onthoud je beter als je bijvoorbeeld relaties legt tussen studie/beroep van de cursist en de opdracht. Zoals bij: niet dóór maar lángs de zee lopen en dat terloops koppelt aan een bijbelverhaal, in dit geval bij een theologie student. “Nou vergeet ik dit ook echt niet meer”, was zijn lachende reactie.
  • Aan een ouder met jonge kinderen: Je móet van mij alles leren eten, maar je hóeft maar één hapje van die groente te eten!

Zó onthoud je een uitdrukking of gezegde wèl!

Vandaag nog rond het gezegde “Oost-Indisch doof zijn”. Bij toeval ter sprake komend via een woordengroep als koppig, recalcitrant en vasthoudend. De cursist maakte met deze woorden een grapje over het nachtelijke voorbeeld van haar tweejarige. Op mijn benieuwde vraag of papa en mama dan uit bed kwamen om te gaan kijken, was het antwoord resoluut “nee, niet meer!” Conclusie: (betekenis was even ervoor uitgelegd) papa en mama zijn ’s nachts “Oost- Indisch doof!”* De relatie werd op een speelse manier gelegd tussen hún nachtelijke realiteit en een spreekwoord.

Struktuur via goed interactief lesmateriaal en inspelend op levensechte persoonlijke situaties. Zó leer en onthoud je veel beter de nieuwe taal. Via de dagelijkse situaties is het zoveel gemakkelijker om regels te onthouden, te oefenen en meteen toe te passen! Gebruik makend van de situatie die zich voordoet, wordt grammatica opeens leuk en is er plaats voor een lach of grap. Wie wil zo niet een andere taal leren?

Werk en woon je in Nederland en wil je graag integreren, of spreek je perfect Engels en vind je dat niet noodzakelijk? Integreren doe je pas echt via de taal van het land! Wil je meer informatie? Kijk eens op: https://www.dutchlessonveldhoven.nl of stuur een mail naar info@dutchlessonveldhoven.nl

Begrijp je al veel Nederlands, spreek je het af en toe, maar voel je je niet zeker genoeg voor die hogere functie in je bedrijf? Ook dán kun je mij een bericht sturen!

Allerlei spreekwoorden en gezegdes

Ben je benieuwd naar allerlei Nederlandse spreekwoorden en gezegdes? Sinds maandag 21 oktober is er wekelijks een spreekwoord uit het spreekwoorden alfabet! In de versie op Facebook Van Dutch Lesson Veldhoven wordt het spreekwoord dinsdags steeds uitgelegd met een voorbeeld.

Wil je weten wat je als Néderlander kunt doen om het Nederlands van je collega of van je buren te stimuleren? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/praat-nederlands-met-me/

Voor belangstellenden*  De betekenis van Oost-Indisch doof zijn: Doen alsof je niet hoort dat iemand je iets vraagt of tegen je zegt! Volgens de encyclopedie berust de uitdrukking op de houding van Oost-Indische vorsten in het koloniale tijdperk, die net deden alsof ze de westerse regeringsambtenaren niet begrepen.

Read More
Diagnose of een zinloos etiketje, bij wie hoor ik?

Diagnose of een etiketje bepaalt bij wie ik hoor

Bij wie hoor ik met een slecht gehoor…..

Diagnose of etiketje bepaalt bij wie ik hoor “Ik ben slechthorend, nee niet doof. Ik ben slechthorend, nee niet dom. Hoor ik bij de doven? Nee. Die verstaan mij niet. Hoor ik bij de horenden? Nee die versta ik vaak niet. Zonder toestellen hoor ik bij de doven, met hoortoestellen hoor ik nergens bij. Slecht horen is erg vermoeiend, dat wil niet zeggen lui. Horenden…. jullie gezelschap is fijn, maar alleen geeft minder stress. Als slechthorende ben je vaak eenzaam, vooral in gezelschap!”  *  

Dit las ik onlangs en herkende er veel van in de gesprekken die ik heb tijdens cursussen spraakafzien.

Bij wie hoor ik met een schorre stem….  

Een stempatiënt met een schorre stem. Ze krijgt standaard aan de telefoon de opmerking of het erg gezellig was gisteravond.

Bij wie hoor ik als ik dyslexie heb….

Een volwassene met dyslexie die liever niet de vergadering notuleert, want spellingfouten maken doe iedereen weleens maar déze? Ze zouden eens denken dat ik…..

Bij wie hoor ik als ik…..

  • een blonde dame ben die zich vergist, want de opmerking ligt al klaar. Tjsa…..  blond hè?
  • een geboren Amsterdammer ben die inmiddels al járen in het zuiden woont. Hij verstaat het dialect, maar iedereen hoort dat het niet zijn geboortestreek is. Komt hij in Amsterdam dan krijgt hij te horen dat hij een wel erg zachte g begint te krijgen! Een Amsterdammer of een Brabander?
  • al járen in Nederland woon, maar mijn Engels accent “mijn geboorteland verraadt”. Blíjf ik dan die Engelstalige tegen wie hardnekkig Engels wordt gesproken terwijl hij/zij overduidelijk Nederlands wil spreken om erbij te horen?

Wie ben ik en welk etiket krijg ik opgeplakt?

Etiketjes plakken…. wie maakt zich er niet schuldig aan? Onterechte of ongewenste etiketjes. Zinvolle etiketjes… zijn die er dan ook?

De diagnoses met een doel

Lang geleden…. een peuter (Sandra**) kwam met haar moeder bij mij. Het spreken kwam niet lekker op gang, maar ook anderhalf jaar later haalde ze niet het verwachte taalniveau dat in ieder geval voldoende was om zich in de kleutergroep veilig te voelen. Verwijzingen volgden via huisarts naar kinderarts, psycholoog en de oorzaak kwam boven water. Een moeilijke boodschap om te brengen en nog méér om te ontvangen.

Diagnoses die je altijd bijblijven

“Wat een mooi en gezond atletisch lijfje heeft uw dochter, fantastisch daar zal ze zeker wat mee kunnen bereiken op sportgebied!” De kinderarts vertelde m.b.v. het psychologisch rapport waar haar intellectuele capaciteiten lagen, maar had ook oog voor de lenigheid en de vanzelfsprekende souplesse waarmee het meisje zich bewoog.

Een zinvolle diagnose, want waar hoort ze het beste thuis?

Haar ouders koesterden de positieve boodschap want het gaf hun steun om de minder goede boodschap te verwerken. Er volgden bezoekjes aan andere scholen (speciaal onderwijs was nog niet uitgekleed of wegbezuinigd), maar ze konden het niet over hun hart verkrijgen om haar van de buurtschool af te halen. Weg van haar vriendjes en vriendinnetjes. Logopedie in mijn praktijk ging voorlopig daarom ook gewoon door.

Diagnose of etiketje bepaalt bij wie ik hoor

Een zinvolle diagnose helpt bij: Waar voel ík me veilig en gelukkig? Een nieuw voorjaar brak aan en na de meivakantie kwam moeder zonder haar dochter binnen. Sandra zou nog een keer meekomen, maar was nu druk met haar afscheid vieren op de basisschool. Op advies van een familielid waren ze toch nog eens samen met Sandra gaan kijken op een andere school. Kleine klasjes, een extra juf of meester in de klas, kinderen waartussen ze niet altijd de laatste was, therapie ingepast in de schooluren…. Sandra straalde en vroeg of ze er kon blijven!

Tijd nodig om te wennen aan een “etiketje”

“Zijn we slechte ouders?”, vroeg ze me. “We hadden haar er vorig jaar al naar toe moeten laten gaan. Nu is er een kostbaar jaar verloren gegaan”. Wat is tijd? Wat is een jaar als ouders er nu volledig achter staan? Een periode van rouw vraagt ook tijd en als je jouw verwachtingen over de toekomst van je kind moet bijstellen heeft dat ook tijd nodig.

Etiketjes plakken we doen het allemaal weleens, (on)terecht en (on)gewenst maar als er dan toch een etiketje geplakt moet worden…. Laat het er dan eentje zijn die een doel heeft. Iemand zó de juiste hulp geven en te zorgen voor díe handreiking naar de plaats waar jij je verder kunt ontwikkelen.

Reacties op Facebook

Uit de vele mooie reacties op een Facebookpost”( hartelijk dank daarvoor allemaal!) heb ik er een gekozen die past bij deze blog: “Soms ook handig om een etiketje te hebben vanwege de geloofwaardigheid. Maar wie is er tevreden met een etiketje? Soms geeft het antwoorden op vragen, maar soms toch ook een deuk in je zelfwaarde”.

Een diagnose of etiketje bepaalt toch bij wie ik hoor?

  • Ik ben niet blond dus….
  • Dikke mensen zijn meestal gezellig want….
  • Dat is een typische nerd want…
  • Een Haags bakje koffie…..
  • Hij komt uit Brabant dus altijd te laat…..

Ach, we blijven uiteindelijk ook maar mensen!

Met dank aan het inspirerende gedicht uit Nieuwsbrief stichting hoormij van de NVVS Afdeling Zuid-Oost Brabant  * Bron stichting hoormij, waardoor deze blog tot stand kwam.

Vanwege de privacy is de naam Sandra** verzonnen.

Wil je meer blogs lezen rond gehoor en spraakafzien? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/sociaal-isolement-een-taboe/

Wil je meer informatie over het werk van de GGMD, of zoek je een gecertificeerd logopedist spraakafzien in je woonplaats? Kijk op: www.ggmd.nl

of misschien een blog over het communiceren als Nederlands niet je moedertaal is? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/praat-nederlands-met-me/

 

 

Read More
Sociaal isolement bij gebreken taboe onderwerp?

Sociaal isolement…. een taboe?

Sociaal isolement ligt op de loer als je zintuigen of je lijf en leden gebreken (gaan) vertonen. Is het onderwerp voor jou een taboe? Wat doe je eraan om een “taboe” te doorbreken?

Ligt een sociaal isolement op de loer als je lichaam gebreken vertoont en hoe doorbreek je een eventueel taboe over het onderwerp? Praat je daarover of niet? “Veel mensen met een gehooraandoening doen vaak alsof ze meer horen dan in werkelijkheid zo is. De communicatie verandert en ook schaamte speelt soms een rol. De invloed op het dagelijkse leven en het functioneren is groot. Het kost meer moeite en energie om alles te volgen. Dat is wennen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor mensen in je omgeving” Een citaat dat ik las uit het informatieboekje van september 2019 van de NVVS Afdeling Zuid-Oost Brabant.

Taboe

De afgelopen weken zag ik afleveringen van Taboe van Philippe Geubels. Op zijn karakteristieke wijze doorbrak hij het taboe rondom o.a. ernstig (terminaal) zieke mensen, slechtziendheid en blindheid. Voor diegenen die het niet gezien hebben: In een gezellige woonboerderij ontvangt hij 5 mensen met (in deze uitzending) een visuele handicap die vervolgens een week bij hem logeren. Allerlei “doodnormale” zaken zoals koken, wijn inschenken, noem het maar op, passeren de revue. Er wordt samen over gesproken, grapjes gemaakt. Afwisselend interviewt Philippe zijn gasten vrij serieus, maar ook met de hem kenmerkende ondeugende humor en zie je fragmenten uit de theatershow die hij ervan maakte. Het wordt nooit zwaarmoedig en er lijkt geen sprake van een taboe.

Een “taboe” doorbreken met humor….

Het is niet iedereen gegeven om zó in het dagelijks leven om te gaan met tegenslagen en je bent ook niet iedere dag in de stemming om de draak te steken met je gebreken. Toch kunnen hulpverlener en hulpzoekenden er soms ook wat van:

“Gebruik je soms ook het kunstgebit van je vrouw als je gebit je in de steek laat?”

De zeer directe vraag destijds van de zelf slechthorende audioloog aan een patiënt die vertelde dat hij in geval van nood gewoon het hoortoestel van zijn vrouw zou gebruiken. Hij had geen hoortoestel nodig.

“Ik denk dat ik mijn oortjes maar thuis laat”,

Dat was het vastbesloten voornemen van een jonge vrouw die een personeelsuitje had in een restaurant, “want mèt mijn oortjes wordt elk bestekgeluid toch mee versterkt!”

Sociaal isolement bij gebreken een taboe onderwerp?

Deze cursist was zich bewust van die mogelijkheid, maar ging daar op zo’n ontspannen manier mee om. Met humor, openheid en soms ook een stukje voorlichting naar haar collega’s en cliënten kreeg het isolement geen plaats in haar leven.

“Bèn jij wel doof? Je bent de enige die het heeft gehoord?”

Met deze zin kwam ze een week later lachend binnen. De grote groep collega’s was over twee tafels verdeeld en communiceerden even samen. Natuurlijk een onmogelijke opgave in een vol restaurant, maar als je kunt spraakafzien ben je opeens in het voordeel! Gehóórd of gezíen?

Humor…. práten over je probleem

Taboe! Het programma van Philippe Geubels geeft zo’n mooi inkijkje in een wereld waar jij misschien (nog) niet mee in aanraking bent gekomen. Daarom hoop ik ook dat het programma nog een tijdje doorgaat en dat het thema slechthorendheid/doofheid ook aandacht krijgt.

Spraakafzien is meer dan liplezen…..

Ook tijdens de lessen spraakafzien lachen we vaak, relativeren en bespreken we hoe je daarbij zèlf als slechthorende het voortouw neemt. De regie nemen, creatief daarin zijn en zo het eventuele taboe rond jouw probleem maken tot een bespreekbaar onderwerp. Een cursus spraakafzien is daarom méér dan alleen maar een technische cursus. Naast alle andere hulpmiddelen ter ondersteuning of compensatie van je gehoor een investering voor een actief en communicatief leven.

Een sociaal isolement? Dat gun je niemand dus toch ook niet jezèlf?

Wil je meer lezen over spraakafzien en gehoor: via info@slin kun je een brochure aanvragen.

Wil je meer blogs lezen over spraakafzien? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/waarom-jij-wel-fiets-en-sinaasappelsap-hoort-en-niet-kriebelhoest/

Benieuwd naar wie Philippe Geubels is (voor het geval je hem niet kent) https://www.philippegeubels.be

Read More
De week van de Alfabetiseringezen of de IPad onderweg?

Wat doe jíj in de Week van de Alfabetisering en daarna?

In de Week van de Alfabetisering lees ik het volgende op de NOS app:

Wist jij dat 1 op de 6 Nederlanders van 16 jaar en ouder laaggeletterd is en dus moeite heeft met lezen, schrijven en rekenen? Maar liefst 2,5 miljoen laaggeletterde Nederlanders kunnen moeilijk functioneren in de maatschappij.

Waarom een wéék aandacht voor laaggeletterdheid in de Week van de Alfabetisering? Om:

  • laaggeletterden te stimuleren om erover te praten
  • de omgeving van de laaggeletterden te bereiken
  • het taboe te doorbreken
  • sneller te leren herkennen als iemand moeite heeft met lezen en schrijven, zodat je ook hulp kunt bieden
  • ze in contact te brengen met mensen of instanties die kunnen helpen

Wat is het verschil tussen analfabetisme en laaggeletterdheid?

Analfabetisme: Je kunt helemaal níet lezen, schrijven of spellen.

Laaggeletterdheid: Je kunt wel lezen en schrijven, maar op zó’n laag niveau dat je niet zelfstandig kunt functioneren in de samenleving.

Waar loop je dan tegenaan als je laaggeletterd bent?

Je hebt o.a. problemen met:

  • het invullen van formulieren
  • straatnaamborden lezen
  • (voor) lezen
  • handleidingen van apparaten lezen
  • solliciteren
  • het gebruik van smartphone en computer

Wat betékent dat voor het dagelijks leven van iemand die laaggeletterd is?

  • Je bent vaker afhankelijk van anderen
  • Je hebt een minder goed betaalde baan, dan je gelet op je andere kwaliteiten zou kunnen hebben
  • Je bent vaker langdurig werkloos
  • Er is vaker sprake van stress
  • De kans op bedrijfsongevallen zijn groter omdat je de veiligheidsinstructies niet goed kunt lezen

Waarom wordt de kloof met (goed) geletterden steeds groter?

  • De vergrijzing en migratie speelt een rol
  • Maar… vooral het feit dat steeds meer jongeren met een taalachterstand de school verlaten, wordt als oorzaak genoemd, omdat men onvoldoende leest!

Voorkómen is beter dan genezen!

Natúúrlijk is een van de kerndoelen van school aandacht voor rekenen en taal, maar helaas wordt steeds méér op het bordje van het onderwijs en de leerkracht gelegd. Hiervoor zijn niet méér onderwijsuren beschikbaar. Daarom…

Het goede voorbeeld geven is de eerste stap die wij als omgeving kunnen bieden.

Als directe omgeving van je kind kun je o.a. denken aan:

  • zèlf lezen en liefst dagelijks zoals eten en drinken een dagelijks terugkerend (noodzakelijk) ritueel is
  • het plezier in lezen stimuleren door al van jongs af aan vóór te lezen en daar een gezamenlijk gezellig moment van maken
  • als je niet graag leest, kun je dat ook compenseren door sámen naar een luisterboek te luisteren en mee te lezen
  • wekelijks of in ieder geval met regelmaat samen de bibliotheek te bezoeken

Hoeveel méér kun je als je goed kunt lezen?

  • Denk aan het begrijpen van de handleiding van een apparaat
  • Het bakken of koken van een lekker recept
  • Onderweg een waarschuwingsbord of route omweg kunnen lezen
  • De kans op promotie wordt groter en dus ook je salaris als je in de voortschrijdende automatisering de instructies kunt lezen
  • Je kunt dan het goede voorbeeld geven aan je kinderen zodat ook zij betere startkansen krijgen in hun leven
  • En vooral: Je hebt een zelfstandig volwassen leven, want je bent niet afhankelijk van anderen, hun tijd en bereidheid om jou te helpen bij leesactiviteiten

Lezen saai?

Lezen…. ik hoor het vaak…..is maar saai!  Het lijkt niet meer “in” om geregeld in de vrije tijd een boek te lezen, maar….wat denk jíj?  Is een leven dat gekenmerkt wordt door schaamte, frustratie, onvoldoende kunnen meedoen, afhankelijkheid van anderen het leven wat jij wenst voor jou, je omgeving en je nageslacht? Is dat dan wèl “in”?

Oproep niet alleen voor de Week van het Alfabetisme maar ook voor erna:

Kijk eens naar je gezin, je omgeving, de kinderen uit je buurt. Léés jij graag en zie je dat jouw kinderen dat plezier met jou delen? Zou je een ander dat ook willen gunnen? Meer zelfstandigheid en meer toekomstkansen? Informeer eens bij je buurtbibliotheek of bij de school, het bejaardenoord of bij die slechtziende buurvrouw of buurman? Er zijn al voorlees grootouders en leesmoeders, maar misschien snakt jouw slechtziende buurvrouw óók wel naar iemand die haar een gezellig uurtje bezorgt.

Wil je meer lezen over leesplezier? In de afgelopen zomervakantie schreef ik een aantal blogs over lezen en leespret. In deze week van deze Week van de Alfabetisering daarom een terugblik.

Wil je reageren of ken je een stimuleringsproject op dit gebied bij jou in de buurt en wil je dat delen? Anderen inspireren? Deel het hieronder in een reactie en wie weet hoeveel ontplooiingskansen het oplevert voor anderen!

https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/is-een-film-spannender-dan-het-boek/

https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/hoe-stimuleer-je-om-te-lezen-en-maak-je-een-boek-spannend/

Interesse in meer tips? http://lees-goed.nl/vakantielezen-met-kinderen/

Met dank aan de NOS app (bron) van 9-9-2019. Het eerste deel van deze blog is een samenvatting ervan.

Read More
Praat Nederlands met me

Spreek Néderlands met me!

Spreek Nederlands met me!

“Praat Nederlands met me!” een veel terugkomend zinnetje in het bekende liedje van Kenny B. Een zin ook uit míjn hart gegrepen, want wat is er toch met ons Nederlanders aan de hand? Schamen we ons soms voor onze moedertaal? Waarom hebben we “meetings, kids, zeggen we Oh my God of anyway?” Wat is er mis aan onze moedertaal?

Al heel lang gaat het niet goed met onze moedertaal:

  • Hij is beter dan mij  (He is better than me)
  • Jullie zijn groter als ons ( you are bigger than us)
  • Hij deed wandelen (huh? In het Engels toch: he walked, maar wel did he walk?)
  • Hun zeggen…… ( They say? Hé… de verkéérde vertaling?)

Een paar voorbeelden waarbij het soms lijkt of we vanuit het Engels vertaald onze taal gaan spreken, maar dan soms toch een beetje raar…!

De nonchalance in de taal zoals:

“Ik irriteer me aan”, spreekwoorden die rammelen en was het nou “op het begin, in het begin of aan het begin?” Tja… zo weinig aandacht voor wat ons bindt!

Trots zijn op je vaderland, je moedertaal, typisch Nederlandse tradities, onze cultuur….

Enkele jaren geleden was ik in Peru. Een fascinerend land en… straatarm. Hetgeen me tot nu toe het meest is bijgebleven, was de gedeelde trots voor hun land en cultuur. Arm en rijk… het was wat iedereen verbond evenals de dagelijkse taal. Officieel het Spaans….. maar veel bewoners spreken ook nog minstens een van de oorspronkelijke Indiaanse talen het Quechua of het Aymara. Ze zijn daar trots op en tónen dat!

Engels antwoorden als iemand met een accent spreekt of duidelijk niet uit de hoofdstad komt!

Spreek toch gewoon Nederlands met me! Dit overkwam mijzèlf toen ik een dagje Amsterdam deed. Van origine ben ik logopedist, spreek al een aantal jaren kranten en tijdschriften in… Ik bedoel maar…. die twee zijn toch niet te rijmen met een Engelstalige reactie van een Amsterdamse landgenoot? Alleen omdat ik niet de hoofdstedelijke klanken gebruik?

De 10 moeilijkste Nederlandse tongbrekers voor mensen die graag onze taal willen leren volgens De Stichting Kinderpostzegel

  • Vogelverschrikker
  • Lieveheersbeestje
  • Afstandsbediening
  • Perforator
  • Lantaarnpaal
  • Schaduw
  • Misschien
  • Vergeet-me-nietje
  • Juf
  • Gefeliciteerd
  • En een toegift: … in een van mijn lessen NT2  bleek “huisartsenpost” ook vreselijk moeilijk. Van wíe gaan ze deze woorden leren als wíj allemaal zo nodig Engels moeten spreken?

“Ga je met mij in Néderland Éngels spreken? Waarom verhuis je dan niet “gewoon naar Engeland?”

Deze wanhopige reactie hoorde ik één van mijn cursisten NT2 vertellen. Hij beklaagde zich dat hij niet de káns krijgt om Nederlands te spreken met Nederlanders! Hoe zou jíj je voelen als je je stinkende best doet om een taal te leren en men reageert consequent in een andere taal? Zo leer je die taal toch nóóit?

Hoe reageer jíj als iemand ònze moedertaal leert?

Of: welke typisch Nederlandse woorden zou jíj je buitenlandse buren, collega’s of vrienden willen leren?

Weet jij wat typisch Nederlands is? https://www.nederlandvoorbeginners.info/typisch-nederlands/

Wil je meer blogs over Nederlands of meer informatie over de NT2 lessen van DLV? https://www.dutchlessonveldhoven.nl https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/moedertaal-dringt-door-in-de-tweede-taal/

Read More
De week van de Alfabetiseringezen of de IPad onderweg?

Voorlezen of de IPad onderweg?

Voorlezen of de IPad onderweg?

Voorlezen of de IPad? Een klein jaar geleden…. tijdens een vliegvakantie protest van een paar kinderen die you tube filmpjes wilden bekijken gedurende de vliegreis. Geïrriteerde gezichten van de ouders en ontevreden kinderen…
“Hoe houd ik ze de hele reis bezig”, klaagde de moeder tegen de stewardess. Tja… hoe deden ouders in het “internetloze tijdperk” dat dan?

Voorlezen en vliegangst

Voorlezen in plaats van de IPad onderweg… Achter ons zat een moeder die met haar twee kinderen haar ouders ging verrassen. Ze zaten nog niet in het vliegtuig of ze pakte een boek en begon haar kinderen voor te lezen. Een maal in de lucht werden er wat spelletjes gedaan en gepraat. Tijdens de daling opnieuw het leesboek en enigszins verbaasd hoorde ik opeens de gespannen stem van de moeder aan mijn oor. ”Stoort het jullie misschien als ik voorlees? Ik heb enorme vliegangst maar probeer dat voor mijn kinderen te verbergen door voor te lezen.” “Hadden alle ouders maar vliegangst!”, was mijn eerste spontane gedachte die opkwam.

Overbruggen van de lange reistijd….

Haar geruststellend dacht ik onwillekeurig aan de kindertijd van onze kinderen. De route soleil is lang en al helemáál met een caravan erachter. Er waren nog geen Ipads. Barricades met bagage tussen twee kinderen op de achterbank, want lang “op elkaars lip zitten”, vráágt om ruzietjes. Na elke plas- en speelpauze (eten doen we wel onderweg in de auto) volgde een klein cadeautje dat ik het hele jaar door verzamelde. Reizen werd zo een feest! Maar het gróótste feest bleek het voorlezen.

Zó vliegt de reistijd voor iedereen….

Die ochtend van vertrek pakte ik nog snel het boek van Roald Dahl uit de boekenkast.  “Sjakie en de chocoladefabriek” ! Het boek doet me tot op de dag van vandaag terugdenken aan een vakantiereis vol files en geen ènkele ruzie! Tijdens de eerste stop verhuisde de “barricade” bagage van de achterbank naar de stoel naast de chauffeur en ik naar de achterbank. Voorlezen… en nog eens voorlezen. Ademloze, tevreden luisteraars en bij elke stop kwam steevast de vraag van kinderen èn bestuurder of er na de pauze verder werd gelezen. Vóór we het wisten waren we aan het eind van de dag op de plaats van bestemming.

Boek uit?

In warme landen zijn siesta’s dè momenten bij uitstek om lekker verder te gaan met boeken zoals Sjakie en de chocoladefabriek en…. de rest van de meegenomen boeken natuurlijk!

Veel plezier met (voor)lezen in de auto, trein, vliegtuig, of gewoon lekker in je achtertuin! Wil je meer leestips voor in je vakantie? Kijk op: https://www.jufsanne.com/2013/06/leestips-voor-in-de-vakantie/

Heb je de blog over het gebruik van kinderwoordenboeken/peuterboeken gemist? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/wat-doe-jij-met-de-peuterboeken-als-je-kinderen-eruit-gegroeid-zijn/

Volgende week een blog over sámen lezen met je kind met dyslexie!

Read More
Testimonials
spraakafzien bij logopedie-dyslexie-silvia- linssen Evaluatie cursus spraakafzien Evaluatie