Een tijd geleden hoorde ik op het nieuws dat de overheid de regels rond de bijstand wilde aanpassen. Kortom: De mens centraal betekent een aangepast beleid!
Het hele verhaal in een notendop? Het kwam erop neer dat het doel voortaan moest zijn: de mens centraal stellen en de regels daaraan aanpassen. Zeg maar, het tegenovergestelde van wat vaak gebeurt en bepaald niet alleen door de overheid! De mens moest meer gezíen worden! Kijk, dat opent tenminste deuren en vraagt om navolging op allerlei gebieden!
Minstens één menselijk contact
“Ik zeg hem altijd gedag en kijk hem aan, als ik hem tijdens het uitlaten van mijn hond tegenkom,” vertelde hij me laatst. “Iedereen wil toch minstens één keer per dag gezien zijn door iemand?” Hij doelde op iemand in zijn wijk die iedereen kent, maar nooit groet. “Elk mens is het waard om gezíen te worden, ook als je er verwaarloosd uitziet!” vervolgde hij zijn verhaal.
Centraal staan als patiënt, cliënt, scholier, student, collega, als…. mens
Net afgestudeerd en die maandagmorgen begon mijn deeltijdbaan op de mytylschool. Ik verdiepte me in een kleuterklas in een paar dossiers en de eerste kinderen uit het taxibusje druppelden al binnen. Een kleuter, door haar ouders gebracht verkende haar nieuwe klas en verdiepte zich in een voor haar onbekend speeltje. Net als voor mij was het haar eerste dag. De psycholoog zou de ouders even rondleiden en vroeg terloops ook iets aan het meisje. Alle nieuwe indrukken in zich opnemend, hoorde ze hem niet. “Alvast een klantje voor jou, Silvia want ze hoort vast niet goed!” Pats … een snelle diagnose! Zág hij dan niet dat ze zó opging in het onbekende speelgoed en al die nieuwe indrukken? De diagnose centraal of de kleuter?
Is het niet vervelend, als je anders bent?
“Lijkt me niet echt fijn als je anders bent. Kan me herinneren dat deze kinderen vaak eenzaam zijn.” Een oprecht bedoelde reactie naar aanleiding van een blog. Voor ‘anders’ kun je van alles invullen: hoogbegaafd, dyslectisch, slechthorend, autistisch, roodharig, brildragend… Zolang het maar ‘anders’ is dan…? Maar we zijn toch allemáál anders?
De mens centraal betekent aangepast beleid!
Wat als dat voornemen van de overheid aan het begin van dit verhaal nu eens écht vertaald wordt naar daadkracht? Dat is dan een mooi voorbeeld voor al die mensen die hulp nodig hebben. Jij staat centraal en daar past overheidsbeleid, het onderwijs- of therapieplan als een puzzelstuk bij aan. Vervelend om ‘anders’ te zijn bijvoorbeeld vanwege je diagnose dyslexie? Nee…, niet zolang ze jou zien, accepteren en respecteren. Laten we gauw beginnen, want ieder mens is toch ‘anders’?
Anders zijn en dyslexiebegeleiding
In het boek dat enige tijd geleden verscheen, vind je veel informatie van ervaringsdeskundigen. Voorbeelden zoals het niet hoort als je vanwege je dyslexie ‘anders’ bent dan je klasgenoten en daarnaast hoe het óók kan om kansengelijkheid te bieden. Het staat vol inspirerende voorbeelden hoe gezien worden eruitziet bij dyslexiebegeleiding. Hoe het niet zou moeten gaan en wat maatwerk in de praktijk betekent. Net als bij de aanleiding tot het voornemen om het overheidsbeleid rond de bijstandsverlening aan te passen.
Gelijke kansen creëren voor leerlingen, studenten en werknemers met dyslexie
De naam van het boek?
Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk.
Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!
Onder andere te bestellen bij Boekscout bestel hier
Of met dit ISBN: 978-94-646-8370-7 in elke boekhandel!
Meer over dit onderwerp?
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/dyslexie-op-zoek-naar-jouw-puzzelstuk/