Elk faalmoment is een leermoment
“Bedankt dat je deze fout maakt!” Een stomverbaasde blik als reactie. Dat had hij nog nooit gehoord en dat al tijdens de allereerste bespreking van de opdracht. Een gemaakte fout als een compliment ontvangen? Net als die opmerking tijdens dat instapdictee: Laat gerust al je fouten en twijfels staan, want daarmee help jij mee om het juiste instapmoment van de spellingbegeleiding te bepalen.
Elke aanwijzing is een leermoment
Wat kan de politie/rechercheur nog aan sporenonderzoek doen als de huiseigenaar de inbraaksporen al heeft opgeruimd?
Hoe kan de dyslexiebegeleider nog inzicht krijgen op de lees- en spellingproblemen, als alleen het eindresultaat te zien is en alle proces sporen naar dat resultaat zijn weggepoetst?
Zoals elk krasje en vingerafdruk een rechercheur helpt bij het onderzoek, zo helpt elk doorkrassen en nieuwe (foutieve) poging tijdens het dictee, elke hapering, het herlezen, het zich vergissen in de regel en de leestoon bij jouw sporenonderzoek als docent en dylsexiespecialist. Het vertelt zoveel over de persoon met de hulpvraag rond lezen en spellen.
Openstaan voor je faalmoment is een kans voor zelfreflectie
Hulde voor die docent die me met oprechte interesse benaderde met de vraag hoe ze in de toekomst ook die hoogbegaafde leerling met dyslexie zou kunnen zien en begeleiden.
Een gemiste kans voor die leraar die superieur bovenop elke fout zit en voorbijgaat aan de inhoud en de achtergrond van het verhaal van die leerling.
Elk faalmoment is een leermoment, maar niet voor elke leraar
Het doet me denken aan die docent Engels die ons tijdens onze spreekpogingen op school bij elke fout bleef corrigeren. Corrigeren is prima maar de manier waarop is bepalend of je er iets van leert. Zijn manier maakte dat ik dichtklapte en liever niet meer in een vreemde taal sprak. Wat zou ik graag als leerling die opmerking hebben gekregen. Dank je voor je foutjes, want dan weet ik:
- dat je mij vertrouwt om in alle rust vrijuit praten in het Engels
- wat jouw spreekniveau is, zodat ik de juiste soort opdrachten kan geven die daar goed bij aansluiten
Elk faalmoment is een leermoment of een gemiste kans…
Zoals tijdens dat multidisciplinaire overleg dit jaar over een leerling met dyslexie.
De orthopedagoog die het gesprek leidde, boog het faalmoment van de docent diplomatiek en respectvol om naar een leermoment. Helaas… wat ze van hem nog aannam, liet ze direct los toen de dyslexiebegeleider daarop inhaakte met een concreet voorstel.
Helaas gaat zo’n mooie kans op een leermoment nogal eens verloren als je vast blijft houden aan:
- het veilig en klakkeloos vasthouden aan de methode van school
- de mentaliteit: “zo doe ik/doen wij dat nu eenmaal altijd”
- de gedachte dat jij als ervaren docent niets meer kan/hoeft te leren van andere hulpverleners
- jouw gevoel van superioriteit waarmee je elk tegengeluid afkapt
Het gevolg is dat die leerling en ouders de weken aftellen tot de zomervakantie in de hoop na de vakantie met een schone lei bij een nieuwe docent te beginnen. Een docent die de interactie wel aangaat om van elkaars foutjes leermomenten te maken. Zonder oordeel maar in het belang van die leerling.
Meer lezen over leermomenten bij het omgaan met dyslexie?
Binnenkort komt mijn boek uit:
Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk
Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/dyslexie-en-onderwijs-ongelijke-kansen/
Los van schoolmethodes een logisch overzicht van spellingvolgorde waarmee ook kinderen met dyslexie beter gaan spellen? https://www.spellingprof.nl