Blogs verwerken tot een boek?
De opmerkingen kwamen op het moment dat ik toch weer twijfelde of ik mijn blogs wel zou bewerken tot een boek. Zo ook die heel recente opmerking dat dyslexie geen ‘ziekte’ is, alleen omdat het onderwijs niet is ingesteld op de manier waarop kinderen met dyslexie denken!
“Ga je een boek maken van je blogs? Wat zou ik al die informatie en ervaringen van lotgenoten graag aan het begin van de ‘schoolcarrière’ van onze zoon willen hebben gehad,” verzuchtte een ouder. “Je geeft ouders en kinderen hiermee een gezicht en bevestigt daarmee de ‘onderbuikgevoelens’ die maar al te vaak niet serieus worden genomen.” Ouders van scholieren met dyslexie willen serieus worden genomen, want wie kent ‘die scholier’ nou het beste of herkent in die strijd met spelling en lezen misschien wel de eigen schoolervaringen?
Ouders van scholieren met dyslexie lijden mee
En opeens stond het besluit vast, want al is er maar één ouder die daardoor weer de rust in zichzelf en in haar gezin terugkrijgt… Denkend aan het cliché: ‘als het met mijn kinderen goed gaat, gaat het ook met mij goed!’ Welke ouder herkent dat niet? Het gaat voor veel problemen op en daar is dyslexie er één van en inderdaad anders denken is geen ziekte. Er moet wel een andere onderwijsreactie komen om dat ‘anders denken’ in goede banen te leiden. Bekendheid geven en bespreekbaar maken is nog steeds bittere noodzaak.
Slapeloze nachten voor ouders van scholieren met dyslexie
Zoals die herinnering aan dat mailtje een paar jaar geleden vlak voor kerstmis. Een moeder die ’s nachts niet kon slapen, omdat ze zo bezorgd was om haar kind dat steeds ongelukkiger werd op school. Midden in de nacht op internet ging zoeken en daar een blog van mij vond waarin ze hun verhaal herkende. De volgende ochtend ontving ik het bericht en zag dat het in de nachtelijke uren was verstuurd. Nog voor kerstmis hadden we contact en maakte ze voor na de kerstvakantie een afspraak bij een gespecialiseerde orthopedagoog.
Je stinkende best doen en toch…
Als ik een ‘-tig keer’ gecontroleerd en gecorrigeerd manuscript toch ’s middags van de uitgever terugkrijg met een: ‘helaas kunnen we het manuscript niet goedkeuren en daar komen de verbeterpunten… Dan realiseer ik me opeens dat dit ‘dagelijkse kost’ is voor iemand met dyslexie. Je stinkende best doen en toch… In mijn situatie volgt er meteen een opbeurende zin: ‘daar moet je dus nog wel even mee aan de slag, maar verder ziet het er prima uit.’
Onbegrip
Wat is relativeren dan opeens gemakkelijk. Wat stellen die verbeterpunten eigenlijk voor? Vergeleken met wat scholieren, studenten en werknemers met dyslexie dagelijks tegenkomen? Onbegrip, flauwe grapjes die ik ook op onderwijspagina’s op Facebook tegenkom. Hard werken en dan toch tegenvallende cijfers. Irritaties of ongeduld voelen als er voor jou wat extra tijd en aandacht nodig is? Commentaar op een handschrift zonder zich te realiseren dat daar veel twijfel, ’trial and error’ achter zit. Begrijp me niet verkeerd: ook ik vind het belangrijk dat iedereen fatsoenlijk kan lezen en spellen, maar om er nou de draak mee te steken?
Onbegrip omzetten in meer weten over dyslexie
Een ding heb ik van al diegenen met dyslexie geleerd die mijn praktijk bezochten: Ze hadden en hebben allemaal een talent waarmee ze mij ‘om de oren zouden kunnen slaan’. De één blinkt uit in sport, de ander is heel creatief, technisch of een geweldige websitebouwer en velen gaan met een fantastisch Bèta eindexamenlijst studeren.
Onbekend maakt onbemind, dus bekend maakt bemind!
Dáárom dus dit boek en daarom al die aandacht ervoor. Zoals dezelfde criticaster van de uitgever in de eerste beoordeling over de inhoud zei: “Wat een verademing!” En de doelgroep van je boek is ook nog eens veel breder getrokken dan alleen voor deze mensen met dyslexie. Hoe mooi zou het zijn als ouders en hun kinderen met dyslexie dat over een aantal jaar gaan zeggen over het onderwijs? Zorgen wij allen voor die verademing voor alle doorzetters met dyslexie? Je kunt je nog steeds via info@slin.nl aanmelden om het promotiemateriaal rond het verschijnen van het boek te ontvangen.
Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk – Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/blog175-elk-faalmoment-is-een-leermoment-2/
Meer over de andere denkwijze bij spelling? https://www.spellingprof.nl